Απολύομαι ψαρούκλες!

Για να δεις την σχετική ιστορία, πάτα εδώ

Από δεκα-τριώ χρονώ,
είχα μικροβιάκι,
να έχω όντε παριουσιαστώ,
πράσινο μπερεδάκι...

Τα χρόνια μου κυλήσανε,
πήγα κι εγώ φαντάρος,
στην Κόρινθο με πήγανε,
για να φορέσω κράνος...

Εκεί παιδιά, ήταν καλά,
με λούφα και με γέλια,
ολημερίς λουφάραμε,
με τ' άλλα τα κοπέλια...

Μα έλα το μικρόβιο,
είχε καλό κουμάντο,
στο Πεύκο μετακόμισα,
και έγινα... κομμάντο!!!

Εκεί τα είδα φίλοι μου,
όλα πρασινησμένα,
ακόμα και τον... Jesus μας,
με γένια... ξυρισμένα!!!

Καψώνια είχε μπόλικα,
με ζέστες και με κρύα,
μα έτσα φίλοι είν' ο στρατός,
κι η Ελληνική θητεία...

Την βασική εκπαίδευση,
την πήρα στην αλμύρα,
και η μετάθεσ' έφτασε,
να πάω εις την Μοίρα...

Ο Λοχαγός που γνώρισα,
"τι να σε κάνω" είπε,
σαν είδε τα ματάκια μου,
την λύση τηνε βρήκε:

"Εσύ πολύ μου φαίνεσαι,
δεν κάνεις για κουρέας,
γι' αυτό λοιπόν ο τίτλος σου,
θά ναι: Καταστροφέας!!!"

Μ' εκρήξεις και με σαμποτάζ,
είν' η 'δικότητά μας,
τον πανικό να σπέρνουμε,
στ' αντίπαλα στρατά μας...

Μα είχε και καλές στιγμές,
στην τόση ταλαιπώρια,
καλά παιδιά που γνώρισα,
κι εδά είμαστε χώρια...

Στα δύσκολα εμάθαμε,
νά 'μαστε ενωμένοι,
γιατί σ' αυτά, τα εύκολα,
είν όλοι βολεμένοι...

Κοπρίτες, κι από βύσματα,
είν' ο στρατός γεμάτο,
μικρογραφία τση ζωής,
στης χώρας μας τον πάτο...

Μα τί να γίνει φίλοι μου,
το σύστημ' είναι έτσι,
άνε σε δούν ότι μπορείς,
σε κάνουν... Κομμανέτσι!!!

Κι αυτό που εκατάλαβα,
ύστερα στην πορεία,
είν' ο στρατός ρε φίλοι μου,
μεγάλη... μαλακία!!!

Χαλάνε τόσα μύρια,
τα μάτια τους να βγάνουν,
αντίς Ειρήνη να γενεί,
πριν όλοι ν' αποθάνουν...
---------------------------
(Απάντηση σε αρνητές θητείας)

Δεν , άντεξα, κι έριξα μια τελευταία ματιά πριν την καληνύχτα...
Για σας που είδα τώρα, σας λέω τούτο:

"Ούτε μια ώρα στο στρατό",
μου είπε ένα στόμα,
μα εις τον πόλεμο γυρνά:
"για πάντα εις το χώμα"...

Χωρίς παρεξήγηση...