Αυτοκτονία υποσμηνία σε Μονάδα της Αττικής

Για να δεις την σχετική ιστορία, πάτα εδώ

Παλιά θυμάμαι ο στρατός,
άλληνε είχε αξία,
δεν ήτανε υπάλληλος,
σε ΝΑΤΟ και σε ΣΙΑ...

Μα τώρα μαγειρεύουνε,
αυτοί που κυβερνούνε,
φαντάρους να πληρώνουνε,
να πάν' να σκοτωθούνε...

Α, ρε τι μοίρα έλαχε,
να έχουν τα στρατά μας,
γινήκαμε και μισθωτοί,
για τα ιδανικά μας...

Του ΝΑΤΟ κάνουμε δουλειές,
και βρώμικες, συνήθως,
κατάντησαν έναν στρατό,
χωρίς καθόλου ήθος...

Ήντα δουλειά την έχουμε,
εμείς σε ξένες χώρες,
του ΝΑΤΟ τα μαντρόσκυλα,
να κάνουμε με τσ' ώρες;!

Στρατός ανέ χρειάζεται,
πρέπει να έχει ανδρεία,
κι όχι φτωχά ιδανικά,
και χρήμα στην πορεία...

Τα χρήματα, το ξέρουμε,
είναι και ματωμένα,
μη βάζουμε τα χέρια μας,
άδικα εις το αίμα...

Για να μπορούνε τα παιδιά,
όντε υπηρετούνε,
πατρίδα να φυλλάτουνε,
να μην αυτοκτονούνε...