Για να δεις την σχετική ιστορία, πάτα εδώ
Να κάνουμε τον έρανο,
γι' αυτά τα... φτωχαδάκια,
-που θέλουν τ' αναδρομικά-,
τα έρμα τα... παιδάκια*!!!
Αφού πολύ δουλέψανε,
την χώρα μας να... σώσουν,
-είναι καιρός οι Έλληνες-,
να τσ'... αποζημιώσουν!!!
Τόσες χρονιές ξεσκίστηκαν,
-για το καλό του... τόπου-,
να πάρουν ότ' αξίζουνε,
και με το πρίμ του... τόκου!!!
Μην είμαστε κι... αχάριστοι,
όλα για μας τα κάναν,
-κληρονομιά του... ΔουΝουΤου-,
αφήσαν την... δαγκάναν!!!
Για τούτο το... θεάρεστο,
το έργο... σωτηρίας,
αξίζουνε συντέκνοι μου,
και μιά ευφήμου... μνείας:
Πάρτε μολύβι και χαρτί,
και γράψτε τα... καθίκια,
-που κάνανε τους Έλληνες-,
τσ' Ευρώπης τα... σκουλήκια!!!
Όπου τσοι δήτε δώστε τους,
-σε είδος, και με... τόκους(!)-
κλωτσιές, μπουνιές και φτύσιμο,
σ' όλους αυτούς τους... στόκους!!!
Να πάρουν κι... αναδρομικά,
ριπές από... μολύβι,
-να νιώσουμε στην λύπη μας-,
της νιότης μας την ήβη!!!
Βαράτε τους αλύπητα,
αφού δεν έχουν τσίπα,
-και κρέμασμα σε μιάν ελιά-,
είπα και δεν ξε-είπα!
Όλοι το δαχτυλάκι τους,
το βάλανε κοπέλια,
-και θέλουν και τα... ρέστα τους-,
που γίναμε... κουρέλια!!!
*=τση πουτ@ν@ς τα παιδάκια!!!
Να κάνουμε τον έρανο,
γι' αυτά τα... φτωχαδάκια,
-που θέλουν τ' αναδρομικά-,
τα έρμα τα... παιδάκια*!!!
Αφού πολύ δουλέψανε,
την χώρα μας να... σώσουν,
-είναι καιρός οι Έλληνες-,
να τσ'... αποζημιώσουν!!!
Τόσες χρονιές ξεσκίστηκαν,
-για το καλό του... τόπου-,
να πάρουν ότ' αξίζουνε,
και με το πρίμ του... τόκου!!!
Μην είμαστε κι... αχάριστοι,
όλα για μας τα κάναν,
-κληρονομιά του... ΔουΝουΤου-,
αφήσαν την... δαγκάναν!!!
Για τούτο το... θεάρεστο,
το έργο... σωτηρίας,
αξίζουνε συντέκνοι μου,
και μιά ευφήμου... μνείας:
Πάρτε μολύβι και χαρτί,
και γράψτε τα... καθίκια,
-που κάνανε τους Έλληνες-,
τσ' Ευρώπης τα... σκουλήκια!!!
Όπου τσοι δήτε δώστε τους,
-σε είδος, και με... τόκους(!)-
κλωτσιές, μπουνιές και φτύσιμο,
σ' όλους αυτούς τους... στόκους!!!
Να πάρουν κι... αναδρομικά,
ριπές από... μολύβι,
-να νιώσουμε στην λύπη μας-,
της νιότης μας την ήβη!!!
Βαράτε τους αλύπητα,
αφού δεν έχουν τσίπα,
-και κρέμασμα σε μιάν ελιά-,
είπα και δεν ξε-είπα!
Όλοι το δαχτυλάκι τους,
το βάλανε κοπέλια,
-και θέλουν και τα... ρέστα τους-,
που γίναμε... κουρέλια!!!
*=τση πουτ@ν@ς τα παιδάκια!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου