Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

"Rock και ουρλιαχτά..."

Για να δεις την σχετική ιστορία, πάτα εδώ

Η μουσική του ροκ' ν ρολ,
με έχει αρρωστήσει,
και τα μυαλά στην κεφαλή,
έχει καλά ποτίσει!!!

Του εβδομήντα οι ροκιές,
είναι οι κορυφαίες,
-έτσα νομίζω σύντεκνοι-,
πως είν' οι πιο ωραίες!!!

Με Ρέϊνμποου τροζένομαι,
με Ντίο παίζω πήδους,
Μετάλλικα; τρομαχτικοί,
μοναδικοί του είδους!!!

Ο Ίγκυ Ποπ είναι θεός,
και σούπερ-γκρούπ οι Στούτζες,
-δεν μοιάζουν με ξενέρωτους-,
πού 'ναι μόνο για... μούτζες;!

Με Ζέπελιν και με Ντιπ Περπλ,
με Στόουνς και με... "Πόρτες",
μεγάλωσαν στις μέρες μας,
οι πιο ωραίοι... μόρτες!!!

Μα πίσω από τσοι ροκιές,
υπάρχει μιαν ιδέα,
ροκάς αν γίνεις σύντεκνε,
δεν είν' όλα τυχαία...

Τα ροκ και τα... ρεμπέτικα,
είναι σε όλα... ίδια(!),
είναι για... αλανιάρηδες,
και όχι για τα... γίδια!!!

Κι αν σας φανεί παράξενο,
ακούστε τους μπλουζίστες,
που μοιάζουν στους ρεμπέτες μας,
στις νότες και στις... πίστες!!!

Το ρόκ είν' ένα κίνημα,
με νόημα μεγάλο,
-για τούτο την υπογραφή-,
φουνταριστός θα βάλω!!!

Είμαι ροκάς καννίβαλος,
κι ας είμαι ...Κρητικάτσι,
άμα ακούσω τσοι... πενιές,
ουρλιάζω σαν... Απάτσι!!!

Χεντ-μπάγκιν' κάνω... άριστα,
και πλέϊ-μπακ τα μπάσα,
κι όσο για χοροπηδηχτό;
βγάνω παππ' άπ' τα... ράσα!!!

Μεγάλωσα στα Έϊτυς,
-χρυσή δεκαετία-,
με χαίτες και "χαμόγελα*",
και βάτες... κιτσαρία!!!

Μα η γενιά μας ήτανε,
κοπέλια όλο μπέσα,
-καμάκια αδιόρθωτα-,
και από τρέλα; μέσα!!!

Και σήμερα που... γέρασα :ΡΡ
και έκανα κοπέλια,
πάλι μυαλά δεν άλλαξα,
-να μην σας πιάνουν γέλια!!!-

Ο ίδιος κι απαράλλαχτος,
σαν λύκου το... κεφάλι,
-που σ' όλα είν'... αγύριστο-,
είμ' ένα ροκ... ρεμάλι!!!

"χαμόγελα*=είχε πέσει ψαλίδι σε μπλουζάκια απού 'βγανε... σπίθες, λολ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου