Διχάζει η μούτζα του Λαρισαίου μαθητή

Για να δείς την σχετική ιστορία, πάτα εδώ


Ν' αγιάσει το χεράκι του,
να ζήσει χίλια χρόνια,
-που "βράβευσε"... η χέρα του-,
τσ' Ελλάδος τα... κοθώνια!!!

Μοιάζει του... κανακάρη μου,
το πρώτο το παιδί μου,
-και μόλις τό 'δα, τού 'δωσα-,
αμέσως την ευχή μου!!!

 Η μούτζα που τους έριξε,
 μας αντιπροσωπεύει,
-το μήνυμα το έλαβαν-,
η ώρα τους... κοντεύει!!!

Οι θέσεις των... "επίσημων",
είναι μαγαρισμένες,
-κι αξίζαν κι από... πάρτη μας-,
τις μούτζες... μαζωμένες!!!

Λερώνουν της Αντίστασης,
την μέρα των Ελλήνων,
-αφού μας παραδώσανε-,
σε χέρια... ανθελλήνων!!!

Καλλιά θα ήταν νά 'λειπαν,
μα πράμα* δεν τιμούνε,
-ακόμα και τση μάνας τους-,
τα κόκκαλα πουλούνε...

Μου θέλουν και να... "φαίνονται",
οι τάχα... "ευεργέτες",
-που ξέρουμε πως γίνανε-,
"εταίρων"... υπηρέτες!!!

Δεν είχαν το δικαίωμα,
να παραστούν οι βρώμοι,
-θα τσ' άξιζε συντέκνοι μου-,
πολλά κακά ακόμη...

Φτηνά τηνέ γλυτώξανε,
σ' όλες τις παρελάσεις,
-που είχαμε συντέκνοι μου-,
λαού... αναταράξεις!!!

Κι αν κάμανε μιάν... "είσπραξη",
των... πέντε των δαχτύλων,
-καλλιά τους απ' το νά 'χανε-,
το τέλος... κακού σκύλου!!!

Ν' ανάψουνε κι ένα... κερί,
που... ζούνε λίγ' ακόμη,
-εκτός από τσοι... μούτζες τους-,
το τέλος τους ζυγώνει!!!


μα πράμα*=μα τίποτα
καλλιά τους*=είναι καλύτερα γι' αυτούς